O książce: 1985 / Nazwisko Wsiewołoda Nikanorowicza Iwanowa, najstarszego pisarza Dalekiego Wschodu (1888–1971), jest znane w naszym kraju. Czytelnicy znają jego historie i powieści historyczne „Nad Dolną Debrą”, „Tajfun nad Jangcy”, „Ścieżka do Diamentowej Góry”, „Czarni Ludzie”, „Cesarzowa Fike”, „Aleksander Puszkin i jego czasy”. Po raz pierwszy zostały opublikowane w Chabarowsku, gdzie Vs. N. Iwanow żył i pracował przez ostatnie dwadzieścia pięć lat swojego życia. Następnie jego prace ukazały się w prasie centralnej. Środowisko literackie dostrzegło twórczość dalekowschodniego autora. Wysoko oceniona została powieść „Czarni ludzie”, w której krytycy zauważyli jej zgodność z najlepszymi tradycjami radzieckiej powieści historycznej. Ostatnie dzieło Vs. N. Iwanow stał się historią „Aleksander Puszkin i jego czasy”. Redaktor naukowy książki - profesor, doktor nauk filologicznych P. A. Nikołajew, który jest także autorem przedmów ​​do pierwszego i drugiego wydania tego opowiadania - napisał: „Wśród wielu biografii naukowych i artystycznych dzieło Vs. N. Ivanova przyciągnie uwagę czytelników oryginalną interpretacją charakteru wielkiego poety jako całości i wieloma cechami jego światopoglądu. Puszkin jawi się tu zarówno jako czarodziej słowa poetyckiego, jak i jako osoba o niezwykle żywej naturze emocjonalnej, ale przede wszystkim jako osoba o niezwykle szerokim myśleniu historycznym. Puszkin jest wielkim mężem stanu, na tę stronę duchowego wyglądu poety zwrócił uwagę Vs. N. Iwanow».